De weblog van Glenn Geeraerts
In 2010 schreef journalist Guido Fonteyn Grensgebied, een boekje over die andere taalgrens: de denkbeeldige stippellijn die Franstalig België scheidt van wat tegenwoordig de Duitse Gemeenschap heet. Aan de ene kant het ooit Pruisische stadje Malmedy, dat prat gaat op zijn Waalse identiteit (en zijn kathedraal, stel je voor!), aan de andere het tijdens de… Lees verder Een kruisweg in Oud-België (1)
Voor zijn boek In de zoeten inval (2003) bezocht streekjournalist Raymond Billen 33 'authentieke' cafeetjes in het Hageland en Leuven. Hij belandde aan de toog in staminees waar de tijd leek stil te staan. Waar slechts de notarisaffiches aan de wand verrieden dat de nieuwe eeuw er was doorgedrongen. De euro was al enkele maanden… Lees verder Is de inval nog zoet?
De afgelopen weken was het erg stil op deze weblog en daar heeft het weer (en een drukke agenda) veel mee te maken. Schrijven veronderstelt miezerig weer: druilerige regen, kille ochtenden en ellendige avonden, liefst met - in de woorden van Elsschot - 'een motregen die de dappersten van de straat veegt'. Zonnige dagen zijn… Lees verder Verslag uit een stadje zonder wallen
In een vorig blogbericht schreef ik over het rare ding dat grens heet. Soms is hij onzichtbaar, een denkbeeldige lijn over een bietenakker in Haspengouw. Dan weer staat hij letterlijk als een muur tussen twee staten - de uit plaatstaal en prikkeldraad opgetrokken barrière tussen San Diego en Tijuana, of de honderden kilometers lange demarcatielijn… Lees verder Over de grens (2)
In Het Laatste Nieuws omschreef N-VA-voorzitter Bart De Wever de Belgische regering onlangs als 'een potemkindorp'. In de definitie van de Dikke Van Dale: 'een plaats of gemeenschap die niet meer dan een façade is'. Je zou geneigd zijn om De Wever gelijk te geven. Maar daar gaat het mij niet om. Het benieuwt me… Lees verder Achter de façade: Potemkin en anderen
Een nieuw jaar, een nieuwe halte op mijn route langs cultureel erfgoed in Wallonië. Het wordt meteen ook de laatste: ik had een top-tien-in-willekeurige-volgorde beloofd en heb sinds december 2018 al op negen bijzondere locaties halt gehouden. Afsluiten doen we in stijl, met een magnifiek theatertje in Henegouwen. Wie Chimay zegt, denkt aan bier. Of… Lees verder Patrimoine préféré: het mooiste theatertje van het land
Dik een jaar geleden ben ik op deze weblog aan een vaderlandse grand tour begonnen. Een virtuele reis langs de bijzonderste erfgoedplekken in België. Via een vestingstadje aan de Vesder en een achttiende-eeuws follypark in Picardië zijn we bij de negende halte aanbeland: Orval! Van de eerste monniken wordt gezegd dat ze zich in de… Lees verder Patrimoine préféré: Orval, meer dan bier
In enkele Waalse kranten werd afgelopen zomer druk gespeculeerd over de sluiting van spoorlijn 42. Dat is blijkbaar een van de minst rendabele treinroutes van België, maar tegelijk ook een van de meest pittoreske. Alleen daarom al zou het zonde zijn om de sporen op te breken, zoals de NMBS dat elders en met veel… Lees verder Treinpijn
Wanneer je computerklavier geblokkeerd raakt doordat partikeltjes snuiftabak zich tussen en onder de toetsen hebben genesteld, wordt het hoog tijd om de benen te strekken. Alras dringt zich dan een dilemma op: worden het de Demerbroeken (op tien minuten lopen) of de bossen van Averbode (een kwartier gaans)? Maar wacht eens, zijn er niet alweer… Lees verder Tancrémont, taarten en een Oude God
Tijd voor een volgende halte - de achtste alweer - op mijn parcours langs Waalse erfgoedparels. In het gezelschap van Maria Christina van Oostenrijk en een stel luie panda's belanden we in Waals Picardië. Picardië dus, en in tegenstelling tot wat de waardeloze Nederlandse wikipagina over dat onderwerp beweert, beperkt die regio zich niet tot… Lees verder Patrimoine préféré: follypret in Picardië
Glenn schrijft. 